حدود شش ماه پیش، پدرم مجبور شد عمل جراحی تعویض مفصل لگن انجام دهد. روزی که قرار بود از بیمارستان مرخص شود، دکتر تاکید کرد که حداقل تا دو ماه باید از واکر استفاده کند. ما فکر می‌کردیم سخت‌ترین قسمت ماجرا، درد بعد از عمل یا فیزیوتراپی است. اما اشتباه می‌کردیم.
بزرگترین چالش پدرم "درد" نبود؛ حس "ناتوانی" بود. پدری که همیشه عادت داشت خودش چای بریزد، روزنامه‌اش را از دم در بردارد و کارهایش را انجام دهد، حالا برای کوچکترین کارها باید مرا صدا می‌زد.
چرا سالمندان از واکر فراری هستند؟
چند هفته اول، پدرم مدام واکرش را گوشه اتاق جا می‌گذاشت و سعی می‌کرد با تکیه دادن به دیوار راه برود. وقتی علتش را پرسیدم، با کلافگی گفت: «با این تیکه‌آهن دو تا دستام درگیره! نه می‌تونم گوشیم رو با خودم ببرم دستشویی، نه می‌تونم یه لیوان آب ببرم توی اتاقم.»
حق با او بود. واکرها برای "راه رفتن" طراحی شده‌اند، نه برای "زندگی کردن". وقتی هر دو دست سالمند درگیر دسته‌های واکر است، عملاً هیچ کار دیگری نمی‌تواند بکند. جیب‌های شلوار هم معمولاً جوابگو نیستند چون وقتی سنگین شوند، تعادل را به هم می‌زنند.
اشتباه خطرناکی که نباید مرتکب شوید
روز سوم دیدم پدرم یک کیسه پلاستیکی خرید را به دسته واکر گره زده تا کنترل تلویزیون و عینکش را داخل آن بگذارد. صحنه وحشتناکی بود؛ کیسه موقع راه رفتن تاب می‌خورد و لای چرخ‌ها گیر می‌کرد.
طبق مقالاتی که در سایت‌های پزشکی معتبر مثل دکترتو خوانده‌ام، یکی از دلایل اصلی زمین خوردن سالمندان در خانه، همین گیر کردن وسایل اضافه به پایشان است. آویزان کردن کیسه‌های نایلونی تعادل واکر را به هم می‌زند و مرکز ثقل آن را جابجا می‌کند.
راه حلی که آرامش را به خانه ما برگرداند
من شروع کردم به جستجو برای راه حلی که هم ایمن باشد و هم مشکل حمل وسایل را حل کند. اول به فکر کوله‌پشتی افتادم، اما پوشیدن و درآوردن آن برای کسی که جراحی لگن کرده غیرممکن بود. کیف کمری هم موقع نشستن روی مبل اذیتش می‌کرد.
تا اینکه متوجه شدم ابزارهایی وجود دارد که دقیقاً برای همین مشکل طراحی شده‌اند. من شروع به استفاده از کیف و نظم‌دهنده‌های مخصوص واکر کردم که با چسب‌های محکم به میله‌های جلویی واکر بسته می‌شدند. تفاوت این کیف‌ها با کیف‌های معمولی این است که تاب نمی‌خورند، شق‌ورق می‌ایستند و سالمند می‌تواند با یک دست (بدون نیاز به نگه داشتن دهانه کیف) وسایلش را داخل آن بیندازد.
این تغییر کوچک چه تاثیری داشت؟
شاید باور نکنید، اما از روزی که این کیف را به واکرش وصل کردیم، دعواهای ما تمام شد. او حالا "خانه متحرک" خودش را داشت.
- بطری آب: همیشه در جیب کناری بود و نگران تشنگی شبانه‌اش نبودم.
- موبایل: همیشه دم دستش بود و اگر زمین می‌خورد می‌توانست تماس بگیرد.
- قرص‌ها: در جیب زیپ‌دار جلویی امن بودند.
نکاتی برای انتخاب کیف مناسب سالمند
اگر شما هم در خانه سالمندی دارید که از واکر استفاده می‌کند، پیشنهاد می‌کنم حتماً به فکر تهیه چنین وسیله‌ای باشید. اما موقع خرید به این ۳ نکته دقت کنید:
- جنس پارچه: باید قابل شستشو باشد (ترجیحاً برزنت یا پلی‌استر مقاوم) چون احتمال ریختن آب یا دارو روی آن زیاد است.
- نوع اتصال: بندهای ولکرو (چسبی) خیلی بهتر از دکمه یا سگک هستند چون راحت‌تر تنظیم می‌شوند.
- تعداد جیب‌ها: جیب‌های زیاد همیشه خوب نیست؛ سالمند را گیج می‌کند. ۳ تا ۴ محفظه بزرگ کافیست.
استقلال، بزرگترین هدیه‌ای است که می‌توانیم به پدر و مادرهایمان بدهیم. گاهی این استقلال با یک ابزار ساده ۱۰۰ هزار تومانی به دست می‌آید که به آن‌ها اجازه می‌دهد لیوان چای‌شان را خودشان حمل کنند، بدون اینکه منتظر ما بمانند.
